وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ ، عَلَيْهِ السَّلَامُ
عِنْدَ الاِسْتِسْقَاءِ بَعْدَ الْجَدْبِ
دعای آن حضرت است هنگام درخواست باران پس از خشکسالی
﴿1﴾ اللَّهُمَّ
اسْقِنَا الْغَيْثَ ، وَ انْشُرْ عَلَيْنَا رَحْمَتَكَ بِغَيْثِكَ الْمُغْدِقِ
مِنَ السَّحَابِ الْمُنْسَاقِ لِنَبَاتِ أَرْضِكَ الْمُونِقِ فِي جَمِيعِ
الْافَاقِ .
(1) خدایا! ما
را به باران سیراب کن و رحمتت را به باران پُر آب و فراوان بر ما گسترش بخش؛ از
ابری که برای گیاه زیبای زمینت در تمام ناحیهها و اطراف سوق داده شده.
﴿2﴾ وَ
امْنُنْ عَلَى عِبَادِكَ بِإِينَاعِ الَّثمَرَةِ ، وَ أَحْيِ بِلَادَكَ بِبُلُوغِ
الزَّهَرَةِ ، وَ أَشْهِدْ مَلَائِكَتَكَ الْكِرَامَ السَّفَرَةَ بِسَقْيٍ مِنْكَ
نَافِعٍ ، دَائِمٍ غُزْرُهُ ، وَاسِعٍ دِرَرُهُ ، وَابِلٍ سَرِيعٍ عَاجِلٍ .
(2) و بر
بندگانت با به بار آمدن و رسیدن میوه منّت گذار و سرزمینهای مردهات را با شکفتن
شکوفهها زنده کن و فرشتگان بزرگوار نویسندهات را با فرستادن بارانی سودمند و
پیوسته، از جانب خودت گواه گیر؛ بارانی که فراوانی و انبوهش وسیع و باریدنش بسیار
تند و آمدنش سریع و زود باشد.
﴿3﴾ تُحْيِي
بِهِ مَا قَدْ مَاتَ ، وَ تَرُدُّ بِهِ مَا قَدْ فَاتَ وَ تُخْرِجُ بِهِ مَا هُوَ
آتٍ ، وَ تُوَسِّعُ بِهِ فِي الْأَقْوَاتِ ، سَحَاباً مُتَرَاكِماً هَنِيئاً
مَرِيئاً طَبَقاً مُجَلْجَلًا ، غَيْرَ مُلِثٍّ وَدْقُهُ ، وَ لَا خُلَّبٍ
بَرْقُهُ .
(3) تا به آن
باران، هر چه از زمین و گیاه مرده است، زنده کنی؛ و به سبب آن از دست رفتهها را
بازگردانی؛ و آنچه از دل زمین آمدنی است، بیرون آری و از برکت آن باران، روزیها
را وسعت بخشی؛ از ابری انباشته، لذّت بخش، گوارا، فراگیر و غرّان که بارانش اندک
نباشد و برقش نفریبد.
﴿4﴾ اللَّهُمَّ
اسْقِنَا غَيْثاً مُغِيثاً مَرِيعاً مُمْرِعاً عَرِيضاً وَاسِعاً غَزِيراً ،
تَرُدُّ بِهِ النَّهِيضَ ، وَ تَجْبُرُ بِهِ الْمَهِيضَ
(4) خدایا!
برای ما بارانی فریادرس و برطرفکننده قحطی فرست؛ بارانی رویانندۀ گیاه و سرسبز
کنندۀ دشت و دمن و بارانی گسترده و فراوان که به وسیلۀ آن گیاه از رشد ایستاده را
به عرصۀ رشد و نموّ بازگردانی؛ و در سایۀ آن، مردگی و خشکی زمینی که علف و گیاهش
از بین رفته، جبران کنی.
﴿5﴾ اللَّهُمَّ
اسْقِنَا سَقْياً تُسِيلُ مِنْهُ الظِّرَابَ ، وَ تَمْلَأُ مِنْهُ الْجِبَابَ ، وَ
تُفَجِّرُ بِهِ الْأَنْهَارَ ، وَ تُنْبِتُ بِهِ الْأَشْجَارَ ، وَ تُرْخِصُ بِهِ
الْأَسْعَارَ فِي جَمِيعِ الْأَمْصَارِ ، وَ تَنْعَشُ بِهِ الْبَهَائِمَ وَ
الْخَلْقَ ، وَ تُكْمِلُ لَنَا بِهِ طَيِّبَاتِ الرِّزْقِ ، و تُنْبِتُ لَنَا بِهِ
الزَّرْعَ وَ تُدِرُّ بِهِ الضَّرْعَ وَ تَزِيدُنَا بِهِ قُوَّةً إِلَي قُوَّتِنَا
.
(5) خدایا! ما
را بارانی فرست که به وسیلۀ آن از تپّهها آب سرازیر نمایی و چاهها از آن پر کنی
و نهرها را روان سازی و درختان را برویانی و قیمتها را در تمام شهرها ارزان کنی و
چهارپایان و مخلوقات را نشاط و قوّت دهی و روزیهای پاکیزه را برای ما کامل کنی و
زراعت را برویانی و پستانها را پر شیر سازی و نیرو به نیروی ما بیافزایی.
﴿6﴾ اللَّهُمَّ
لَا تَجْعَلْ ظِلَّهُ عَلَيْنَا سَمُوماً ، وَ لَا تَجْعَلْ بَرْدَهُ عَلَيْنَا
حُسُوماً ، وَ لَا تَجْعَلْ صَوْبَهُ عَلَيْنَا رُجُوماً ، وَ لَا تَجْعَلْ
مَاءَهُ عَلَيْنَا أُجَاجاً .
(6) خدایا!
سایۀ ابر را بر ما باد گرم و زهرآگین مساز و سردی آن را بر ما شوم و نحس مکن و
بارانش را بر ما عذاب قرار مده و آبش را برای ما تلخ و شور مگردان.
﴿7﴾ اللَّهُمَّ
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، وَ ارْزُقْنَا مِنْ بَرَكَاتِ السَّمَاوَاتِ
وَ الْأَرْضِ ، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ .
(7) خدایا! بر
محمّد و آلش درود فرست و ما را از برکات آسمانها و زمین روزی بخش؛ همانا تو بر هر
کاری توانایی.